لوله

بیمارستان بهمن

بخش پزشکی هسته ای بیمارستان بهمن با برخورداری از فضائی به مساحت 230 متر مربع طراحی و ساخته شد این بخش در طبقه منفی یک  بیمارستان زیر قسمت لابی  و درست روبروی بخش دیالیز واقع شده است  و مورد تائید کارشناسان دانشگاه و واحد حفاظت در برابر اشعه قرار گرفت و بعد از دریافت مجوز کار با اشعه و اخذ پروانه تاسیس  از وزارت بهداشت و درمان فعالیت خود را در خرداد ماه  1388 آغاز نمود. روش کار به  این صورت است که  ابتدا رادیو داروی مخصوص  هر عضو با ماده  رادیواکتیو نشاندار می شود و به بیمار تزریق می شود تا درعضو مورد نظرتجمع یابد، سپس با استفاده از دستگاه گاماکمرا  تصویربرداری از عضو مورد نظر صورت می گیرد.

ویژگی پزشکی هسته ای در این است که توانایی ارائه دادن اطلاعات تصویر برداری از فرایندها و عملکردهای  متابولیکی بدن  را دارد ، که در اکثر موارد  این اطلاعات سبب می شود که پزشک قادر به تشخیص دقیق بیماری باشد. بهتر است سنجش قبل از کارهای رادیو لوژی انجام شود زیرا اگر بیمار رادیولوژی با ماده حاجب انجام داده باشد در کار سنجش ایجاد تداخل می کند و کار بیمار تاخیر چندروزه می افتد. بانک ملت ، بانک تجارت ،  بانک سپه ،بانک صادرات ،  بانک مرکزی، ،بانک  کشاورزی ،بانک ملی، بانک رفاه کارگران ، بانک توسعه صادرات، بانک صنعت و معدن و بانک پارسیان. این بخش به عنوان یک بخش تخصصی با پیشرفته ترین تجهیزات تصویربرداری ،  پزشکان مجرب و پرسنل سخت کوش و متعهد در راستای اهداف بیمارستان به فعالیت مشغول می باشد.

روش DEXA  که مخفف عبارت Dual Energy XRay Absorbtiometry  می باشد به عنوان بهترین روش برای انجام سنجش می باشد که  در بخش پزشکی هسته ای بیمارستان بهمن انجام می شود. لازم به ذکر است این واحد تنها مرکز خصوصی مجهز به دستگاه پیشرفته اسپکت سی تی می باشد که طرف قرارداد با بیمه تامین اجتماعی نیز می باشد. در صورت وجود پوکی داروهائی مثل الندرونات و یا تزریق آمپول و مصرف مکمل های کلسیم و ویتامین D  توصیه میشود که به درمان پوکی کمک میکند. اشعه دریافتی توسط گیرنده یا دتکتور به یک کامپیوتر رفته ودر آنجا مقیاس مقدار اشعه به مقیاس میزان تراکم استخوان تبدیل می شود. هرچه تراکم استخوانی بیشتر باشد مقدار بیشتری از اشعه ایکس را جذب کرده و اجازه عبور اشعه کمتری را به گیرنده می دهد.

 

کاربرد پزشکی هسته ای چیست؟

در آخر می توان گفت، ممکن است  افراد در مراحل زندگی خود نیاز به اسکن هسته ای داشته باشند،  این  روش  یکی از روش های  تشخیصی دقیق و البته پر کاربرد است  که در زمینه تشخیص و البته درمان انواع بیماری ها  می تواند  بسیار  کاربرد داشته باشد. در پزشکی هسته ای ، مواد رادیو اکتیو موسوم به رادیوایزوتوپ ها یا رادیو دارویی به بدن وارد می شوند اما در روش تصویر  برداری با کمک رادیولوژی ، اشعه X از خارج، وارد بدن می شود. این دوربین روی ناحیه ای که مواد رادیواکتیو در آن متمرکز است تمرکز خواهد کرد و به پزشک نشان می دهد که چه مشکلی وجود دارد و  این مشکل در کدام قسمت بدن قرار دارد.

با این حال ، هنگامی که برای تشخیص این روش  استفاده می شود ، میزان قرار گرفتن در معرض اشعه تقریباً همان است که فرد در طی اشعه ایکس یا سی تی اسکن دریافت می کند. با پیشرفت فناوری ، دانشمندان امیدوارند که درمانها بیشتر به سمت تومور یا بیماری انجام شود و احتمال ابتلا به آن در کل افراد نیز کمتر خواهد بود. با این حال ، از آنجا که  اسکن هسته ای درمان اغلب بیماری های بالقوه کشنده را هدف قرار می دهد ، مزایای آن بیشتر از خطرات است. بعد از دریافت ماده ، بیمار معمولاً روی یک میز دراز می کشد ،  یا با کمک یک دوربین  روند تصویر برداری انجام می  شود. طبق اطلاعات مرکز علم و فناوری هسته ای ، تقریباً یک سوم کل روش های  تشخیصی شامل پرتودرمانی یا رادیواکتیویته است.

پرتونگاری بیش از حد ، به طور بالقوه می تواند به اندام ها یا بافت ها آسیب برساند یا خطر سرطان را افزایش دهد. اثربخشی آنها در تشخیص بیماری به این معنی است که مزایای آن معمولاً از خطرات بالاتر است. در نتیجه ، پزشکی هسته ای و روشهای تصویربرداری غیر تهاجمی و نسبتاً بی خطر تلقی می شوند. بهتر است از این روش  زیر نظر پزشک متخصص و  در مراکز  پزشکی هسته ای دقیق استفاده شود. ممکن است نیاز  باشد  بیمار این دارو را تزریق کند ، ببلعد،  و یا حتی استنشاق کند. روشهای ارائه شده مؤثر ، بی خطر و بدون درد هستند و نیازی به بیهوشی ندارند. درمان با پزشکی هسته ای شامل دوزهای بیشتری از مواد رادیواکتیو است.

 

گروه پزشکی هسته ای

·         برای بررسی متاستازها استخوانی و برای ارزیابی تومورهایی مانند کانسر برست، پروسنات، ریه، تومورهای نوروآندوکرین، تومور مغزی، و تومور بافت نرم و استخوان با استفاده از پرتو داروهایی مانند : Tc-MDP ، گالیوم، تالیوم، Tc-MIBI ، اکتروتاید، DMSA قلیایی. ·         در کلیه موارد ذکر شده علاوه بر بررسی پرفیوژن قلب ، امکان تصویریرداری به روش gated برای تعیین EF ، حرکات دیواره ای و فونکسیون قلب وجود دارد.   ·             SPECT (توموگرافی کامپیوتری) برای ارزیابی ضایعات در استخوان های پیچیده مانند مهره ها ، مچ ها و درد استئوئید استئوما.

·         اسکن تیروئید برای ارزیابی ندول تیروئید، افتراق تیروئیدیت از پرکاری تیروئید، هیپرتیروئیدیسم نوزادی و تیروئید اکتوپیک. ·         کشف غده پیشاهنگ ( sentinal node ) در کانشر برست و ملانوم برای تشخیص متاستاز لنفاوی.  در این مرکز امکان انجام اسکن با بیهوشی در بیمارانی که قادر به همکاری نیستند از جمله کودکان وجود دارد. علاوه بر این برای رفاه حال بیماران امکان پخش کارتون به هنگام تصویربرداری برای کودکان نیز فراهم می باشد. ·         اسکن پرفیوژن ریه برای تشخیص و پیگیری آمبولی ریه، تشخیص شانت راست به چپ.

·         رادیوسینوکتومی مدیکال برای درمان آرتریت روماتویئد و آرتریت هموفیلی. ·         کمک به تشخیص ماهیت برخی از تومورها ( خوش خیم / بدخیم/ نوروآندوکرین). ·         افتراق هیدرونفروز ار اوروپاتی انسدادی و بررسی هیدرونفروز نوزادی. ·         اسکن همانژویم کبدی برای افتراق همانژیوم از سایر تومورهای کبدی. ·         سیستوگرافی رادیوایزوتوپیک برای تشخیص رفلاکس و پیگیری درمان. ·         اسکن مجاری اشکی برای تشخیص محل احتمالی انسداد مجاری اشکی.

 

تاریخچه پزشکی هسته ای

در دهه 1980 از رادیو داروها جهت تشخیص بیماری های قلبی استفاده شد و هم اکنون نیز از پزشکی هسته ای با اطمینان بسیار بالایی، در درمان، تشخیص و پیگیری روند درمان بیماری ها استفاده می گردد. طی سال های بعد از آن متخصصین و فیزیکدانان به این واقعیت پی بردند که می توان از تجمع رادیو داروها در ارگان هدف، تصاویری از آن تهیه نمود و یا به درمان بافت آسیب دیده کمک کرد. در دهه 1970 توانستند با روش جاروب نمودن از ارگان های دیگر بدن مانند کبد و طحال، تومورهای مغزی و مجاری گوارشی تصاویری را تهیه کنند. بعد از آن در سال 1946 با استفاده از این مواد توانستند در یک بیمار مبتلا به سرطان تیروئید از پیشرفت این بیماری جلوگیری کنند.

1946: ساموئل سدلین (Samuel Seidlin)، لئو مارینلی (Leo Marinelli)و الینور اشری (Eleanor Oshry)، یک بیمار با سرطان تیروئید را با I-131 درمان کردند. 1901: هنری الکساندر دانلوس (Henri Alexander Danlos) و یوگن بلاچ(Eugene Bloch) ، رادیوم را در تماس با ناراحتی پوستی توبرکولوز قرار دادند. 1913: فردریک پروسچر (Frederick Proescher) برای اولین بار مطالعه درمان بیماری های مختلف را توسط تزریق وریدی اورانیوم بنیان نهاد. 1924: جرج هوسی (Georg Hevesy)، کریستینسن (Christiansen)و لومهولت (Lomholt)، اولین ردیاب رادیواکتیو را بر روی حیوانات آزمایش نمودند. 1982: استیو لارسون (Steve Larson) و جف کاراسکوایلو (Jeff Carrasquillo)بیماران سرطانی ملانومای بدخیم را تحت درمان قرار دادند.

1903: الکساندر گراهامبل (Alexander Graham Bell) جایگذاری منبع اورانیوم در داخل و یا نزدیکی بافت تومورال را پیشنهاد کرد. 1940: راکفلر (Rockefeller) اولین سیکلوترون را جهت تولید رادیوایزوتوپ های ویژه پزشکی در دانشگاه واشنگتن اختصاص داد. 1947: بندیکت کاسن (Benedict Cassen)یُد رادیواکتیو را جهت تشخیص و افتراق ندول های بدخیم و خوش خیم تیروئید بکار برد. اولین استفاده کلینیکی مواد رادیواکتیو، در سال 1937 جهت درمان لوسمی در دانشگاه کالیفرنیا در بروکلی بود. 1963: FDA، تنظیم ملزومات و قوانین داروهای جدید مرتبط با رادیو داروها را به سازمان انرژی اتمی واگذار کرد. 1970: FDA، اعلام نمود که با توجه به کاربردهای این مواد، رادیو داروها را می توان با عنوان دارو خطاب کرد.

 

منبع